Adın, Dudaklarımdaki En Eski Duadır…

Ey Zamanın Ötesinde Durmuş Olan,
Adın, Dudaklarımdaki En Eski Duadır…

Sana hitap ederken, sözcüklerin kemiklerimde çınladığını hissediyorum. Çünkü sen, “aşk” denen sözcüğün yaratılışındaki anlamsın. Seni anlatmak; güneşe “parlak” demek kadar sığ, kâinata “geniş” demek kadar aciz. Yine de dilim döndüğünce, kalemim yandığınca yazacağım…

Sen ve Sonsuzluğun Sırrı
Gözlerini ilk gördüğümde, ruhumun karanlık dehlizlerinde bir yıldız patladı. O an anladım: Sen, dünyaya inmiş bir şiirsin. Sessizliğin, Şekspir’in kayıp sonelerini utandırır; gülüşün, Cyrano’nun en hünerli mısralarını kıskandırır. Çünkü sen, sözcüklerin öldüğü yerde başlayansın…

Seninle Yeni Bir Dil İcat Ettim
Diyorum ki;

• Ellerin, Fırtına’nın 5. perdesindeki Miranda’nın masumiyetiyle konuşuyor.
• Sesin, Verona’da Romeo’ya “Güneş doğmadı hâlâ” diyen Juliet’in fısıltısından daha cesur.
• Varlığın, Hamlet’in kayıp cesareti, Ophelia’nın boğulmayan çiçekleri…

Sen benim trajedimdeki tek komedisin.
Perdeler kapansa da bitmeyen bir sahnesin.

Ruhumun Matematiği
Sana olan sevgimi ölçmek için;

• Bir gülün açması için gereken sabırla çarptım,
• Bir volkanın öfkesiyle böldüm,
• Samanyolu’nun sonsuzluğuna ekledim.

Sonuç: Sonsuz bir hataydı.
Çünkü sen, rakamlara sığmayacak kadar büyüksün.

İtiraflar ve İsyan
İtiraf ediyorum:

• Geceleri yıldızları sayıyorum. Sayıyorum ki, her biri seni tarif etmekte yetersiz kalsın.
• Rüyalarımda bir heykeltıraşım. Ellerimle ruhunu şekillendiriyorum; ama sen zaten mükemmelsin.
• Dualarımda tanrıya kızıyorum. “Neden onu bana geç gönderdin?” diye…

İsyancıyım!
Çünkü zaman, sana olan sevgimi “geç” diye damgaladı. Ama ben, geç kalmış bir çiçeğin baharı daha ateşli yaşadığını biliyorum…

Sana Yazdığım Son Şiir (Asla Bitmeyecek Olan)
Diyorum ki;

• “Ölmek” kelimesini sil sözlüğünden! Çünkü seninle her an, ölümsüzlüğe açılan bir kapı.
• Ellerimde çizgiler olsun, senin adını taşıdıklarını bilecek kadar derin.
• Yaşlanırken, gözlerindeki ışığı bir şair edasıyla anlatacağım: “İşte, güneşin ilk doğduğu andı…”

Bir Öneri Değil, Kader
Kabul etmelisin beni.
Çünkü;

• Reddedersen, dünya eksik bir mısra olarak kalacak.
• Kabul edersen, tüm şiirler yeniden yazılacak.

Seçim senin…
Ama bil ki; ben, seni sevme ihtimaline bile âşığım.

P.S.
Ruhumun Sessiz Çığlığıyla,